Cheeta's knuffelen

Nadat we het prachtige buffelsdrift in het zonnetje achterlaten rijden we al snel de wolken in om door de bergen naar de kust te rijden. De kust is indrukwekkend mooi, ruig en de golven meters hoog. Onderweg stoppen we bij plattenbergbaai om op het strand naar de golven die met grof geweld op de rotsen stuk slaan. We zien een beest uit de golven omhoog springen maar de verrekijker was net te laat om te zien of het een dolfijn was. Daarna eten we een heerlijke seafoodplatter op een prachtig gelegen terras in een van de baaien. Stan valt natuurlijk op de calamaris aan en terwijl Elke de garnalen verslindt. Gelukkig blijft er voor papa en mama ook nog wat over. De volgende stop is tenikwa. Een opvangplaatsen voor katachtigen. Een deel van het park bestaat uit dieren die gewend zijn aan mensen en niet meer terug gezet worden in de natuur. We mogen daarom in hun verblijfplaatsen zonder hekken deze dieren van dichtbij bekijken. Hoogtepunt is de ontmoeting met twee cheeta's. Dat doet wel wat met je als je zulke machtige dieren op twee meter afstand zonder afscheiding langs je heen ziet rennen. Tot groot verdriet van Elke mocht zij niet mee naar binnen omdat de cheeta's met haar lengte haar als speeltje aan kunnen zien. Op zich vond ze dat ook wel aantrekkelijk klinken omdat ze zo graag een cheeta zou willen aaien. Uiteindelijk zag ze toch ook de nadelen wel in en is ze met mama buiten het hek gebleven waarop een van de cheeta's precies bij haar in de hoek ging liggen en ze die dus uitstekend kon zien. Daarna is haar toch gelukt een cheeta te knuffelen; een prachtig baby exemplaar uit de kiosk van het opvangcentrum. Na dit leuke bezoek rijden we door naar tsitsikamma. We verblijven op een leuk parkje met allerlei huisjes met veel gras er tussen, dus veel ruimte om te spelen. De kids maken hier meteen gebruik van en spelen en voetballen samen met andere Nederlandse kindjes totdat het zo donker wordt dat ze niets meer kunnen zien.